พรางใจซ่อนเสน่หา

***พรางใจซ่อนเสน่หา***
บทนำ

เซนต์ ชัยชนะ หนุ่มลูกครึ่งไต้หวัน เขาคิดเพียงแต่ว่าผู้หญิงกับเงินนั้นเหมือนกัน   ใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมดนั่นเพราะการจากไปของแม่ทำให้เขาเสียใจมากเกินแล้ว การที่พ่อพาผู้หญิงคนใหม่เข้าบ้านมานั้นมันยิ่งกว่า      

วาลิกา หรือ วาวา หญิงสาวสวยที่มีความหลังฝังใจกับผู้ชายว่า “ถ้าหาแฟนดีๆไม่ได้ ก็ไม่ต้องมีมันซะเลยดีกว่า” ถึงกับสร้าง    ภาพลักษณ์ใหม่กับตัวเองมาบดบังร่างกายที่สวยงามของเธอจากสายตาผู้คนที่เข้าหาเธอ

ขออนุญาตใช้ภาพ เครดิตภาพจากอินเตอร์เน็ต

 
 “อย่านะคะ...ได้โปรด” ฉันละล่ำละลักขอความเห็นใจจากผู้ชายใจอันธพาล   

“ไหนล่ะ!! ยายแว่นเฉิ่ม คนปากดีหายไปไหน!...เหอะ!...ถึงฉันจะต้องใช้พยายามสักหน่อย  และต้องฝืนชิม...ตัวเธอสักครั้งก็เถอะนะ...แต่ฉันต้องสั่งสอนเธอและไปบอกน้าจอมมารยาของเธอด้วยว่าอย่ามาอวดเก่งกับฉัน!” ไม่เพียงแต่พูดอย่างเดียว เท่านั้น สายตาที่ดูแคลนใช้มองตั้งแต่ใบหน้าและกวาดตาไปทั่วทั้งตัว

“คุณก็ปล่อยฉันสักทีสิ!...ฉันน่ารังเกียจแล้วมาจับฉันไว้ทำไมหะ!”

“ฉันอยากรู้แล้วล่ะสิ...แต่งตัวแบบป้าๆอย่างเธอจะมีดีให้ฉันอยากกอดสักกี่รอบ”

“อะ..อะ..ไอ้!” พูดยังไม่จบคำเรียวปากที่ดูถูกฉันอย่างน่ารังเกียจก็บดขยี้จนเจ็บริมฝีปาก
เขาจาบจ้วงหยาบคายอย่างไม่ปราณีเลยสักนิด ฉันกำลังจะตายเพราะขาดอากาศหายใจ
เขาปล่อยฉันแล้วแต่ร่างกายอันไร้เรี่ยวแรงกลับทรุดลงแทบเท้าเขาทันที  เขาก้มมองดูฉันที่ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

“อยากรู้เรื่องอะไรของฉันอีกไหมล่ะ จะเจ้ากี้เจ้าการเรื่องฉันอีกก็ได้นะ..ถ้าเธออย่างโดนจูบอีก!”

พูดจบก็เดินออกไปจากห้องตามด้วยเสียงปิดประตูที่รุนแรงของคนที่มีความโกรธติดตัวไป

“ฮือ..ฮือ..น่าสมเพชพอไหมล่ะวาวา...ยายเฉิ่มน่ารังเกียจ”

-------------------------------------------------------------------------------
"ขอเป็นลำดับสุดท้ายในนิยายที่คุณจะอ่าน ดีกว่าไม่ได้ผ่านในสายตาของคุณ"
-ภาณญาดา-